... nie ma jej we mnie. Job 28,14

Wspominam lato, kiedy mówiłam, „potrzebuję morza, powietrza morskiego by się wzmocnić”. Udałam się więc nad ocean, lecz on szumiąc jakby powiedział: „nie ma go we mnie” i nie spełnił mych życzeń, więc pomyślałam: „znajdę odpoczynek na górskich szczytach”. Wyruszyłam więc w góry. Obudziłam się wczesnym rankiem; przede mną wznosiła się bardzo wysoka góra, którą tak pragnęłam widzieć; lecz i ona mówiła: „nie we mnie!”

„... Nie ma jej we mnie”. ( Job 28,14)

Wspominam lato, kiedy mówiłam, „potrzebuję morza, powietrza morskiego by się wzmocnić”. Udałam się więc nad ocean, lecz on szumiąc jakby powiedział: „nie ma go we mnie” i nie spełnił mych życzeń, więc pomyślałam: „znajdę odpoczynek na górskich szczytach”. Wyruszyłam więc w góry. Obudziłam się wczesnym rankiem; przede mną wznosiła się bardzo wysoka góra, którą tak pragnęłam widzieć; lecz i ona mówiła: „nie we mnie!”

I ona nie dała zadowolenia, jakiego szukałam. O, ja potrzebowałam oceanu Jego miłości i górskich wysokości Bożych prawd dla mego życia wewnętrznego. Potrzebuję tej mądrości, o której morska głębina mówi: „nie ma jej we mnie”, mądrości, której nie da się porównać z drogocennymi kamieniami i złotem! Chrystus jest najwyższą mądrością, odpowiadająca naszym najgłębszym potrzebom. Nasze wewnętrzne wzburzenie może być zaspokojone tylko przez objawienie Jego wiecznej przyjaźni i miłości ku nam.

Serdecznie zapraszamy do wysłuchania kazania  pt."W jaki sposób powinniśmy się nawzajem traktować?"  wygłoszonego przez br. Leszka Czyża.

Można je wysłuchać również z naszej strony.

Słuchaj 

„..jedni na deskach, drudzy na czymkolwiek ze statku. W ten sposób ocaleli wszyscy i przedostali się na ląd” (Dz. Ap. 27, 44)

Ta zdumiewająca historia podróży ap. Pawła do Rzymu, ze wszystkimi jej doświadczeniami i zwycięstwami, jest wspaniałym przykładem świateł i cieni na drodze wiary, w ciągu całego życia człowieka. Znamienną cechą takiego życia, jest splot trudnych doświadczeń ze zdumiewającą interwencją Boga i cudownym realizowaniem Jego planów.

Utarło się mniemanie, że życie wiary idzie drogą usianą kwiatami, a Bóg wkraczając w losy swojego narodu, czyni to z taką wspaniałością i okazałością, że natychmiast zostajemy uwolnieni od wszelkich trudności. Rzeczywistość zaś pokazuje nam coś zupełnie innego. Cała Biblia jest jakby utkana i przepleciona kolejnymi doświadczeniami i zwycięstwami całego mnóstwa świadków, zaczynając od Abla, a kończąc na ostatnim męczenniku.